Introductie Sterkenburgerlaan Driebergen
andere straat intro foto’s ansichten monumenten luchtfoto woningmarkt
In 1857 werd de gemeente Sterkenburg toegevoegd aan de gemeente Driebergen. En aldus kreeg Driebergen twee kastelen en een aanzienlijk huis binnen haar grenzen: Sterkenburg, Hardenbroek en Leeuwenburg.
Vanaf het kasteel Sterkenburg, gesticht in de 12e eeuw, liep sinds ‘onheuglijke tijden’ een zandpad, een steeg, in noordelijke richting naar de Maamse berg. Geleidelijk kreeg die steeg, waarlangs door de kasteelheer hoogopgaand geboomte werd aangeplant, de allure van een echte laan. In de notariële akte waarin in 1829 de verkoop van kasteel Sterkenburg cum annexis werd vastgelegd, aarzelde notaris Van Schermbeek uit Utrecht nog tussen de namen Berglaan en Bergsteeg (hij gebruikte ze beide), maar verderop in de tijd raakte de naam Sterkenburgerlaan toch het meest ingeburgerd.
Oorspronkelijk liep de laan kaarsrecht, richting heuvelrug. Maar nadat de nabij gelegen Broekweg zich vanaf de Gooijerdijk tot aan de Hoofdstraat steeds meer als echte straatweg ging gedragen, raakte het bovenste deel van de oorspronkelijk Sterkenburgerlaan in onbruik. Nü zijn er dus eigenlijk twee Sterken burgerlanen: één op Driebergs grondgebied vanaf kasteel Sterkenburg tot aan de (Doomse) Gooijerdijk. En dan, na een denkbeeldige sprong naar links, op Doornse grond, de tweede Sterkenburgerlaan. Maar een blik op de kaart maakt duidelijk dat dit feitelijk de aloude Broekweg is.
Merkwaardigerwijze heeft de Sterkenburgerlaan – zoals al heel lang in de spraak gebruikelijk – formeel eigenlijk steeds kortweg de Sterkenburglaan geheten, zonder ‘er’, pas in 1997 besloot de gemeenteraad tot aanpassing.
Aan het eind van de Sterkenburgerlaan – bij de brug over de Langbroekerwetering – staat nog altijd het voormalige rechthuis van Sterkenburg, eens een boerenherberg waar het wapen van Sterkenburg uithing en waar de schout en schepenen van de heerlijkheid Sterkenburg een paar keer per jaar vergaderden. Het pand heeft geen agrarische bestemming meer, en heeft recentelijk een face-lift ondergaan. Met het bekende gevolg…
Over het kasteel Sterkenburg is elders genoeg geschreven en dus ook te lezen. Zie b.v. het kloeke boekwerk ‘Kastelen en ridderhofsteden in Utrecht’, verschenen in 1995. Hoe compleet dat ook is, één feitje werd over ’t hoofd gezien: in 1994 werd op het landgoed Sterkenburg een ‘zwijnenkeutelperenboom’ herontdekt. Waarvan akte!
Overgenomen uit ‘Heg en Steg’ van Dick Steenwijk
Uitgeverij Stichting Kleine Geschiedenis van de Heuvelrug, 2000
isbn 90-6720-236-3