Introductie Wim Harzinghof Driebergen

  intro  kaart  foto’s  ansichten  luchtfoto  woningmarkt

Een veelhoekig appartementengebouw aan het Nijendal draagt de naam van een beeldend kunstenaar die ook op historisch gebied veel voor Driebergen en Rijsenburg heeft betekend: Wilhelmus Antonius Marie Harzing (1898-1978.

Als beeldhouwer is hij vooral bekend geworden in religieuze kring, aangezien hij als devoot katholiek vooral kerkelijke kunst schiep. Zijn eerste grote opdracht (1924) was een Christusbeeld voor de kerk in Voorschoten. Eervolle opdrachten uit o.m. Belgie en Frankrijk (Reims) volgden. Harzing werkte ook in hout – een kerstgroep voor de r.k. kerk in Apeldoorn werd geexposeerd op de wereldtentoonstelling in Parijs (1937). In 1974 stelde het gemeentebestuur van Driebergen-Rijsenburg Sparrendaal beschikbaar voor een tentoonstelling van Harzings beeldhouwwerken. Op de r.k. begraafplaats aan de Drieklinken zijn enkele door hem vervaardigde grafmonumenten te zien, waaronder dat op zijn eigen graf.

Wim Harzing was een Rijsenburger in hart en nieren, met veel gevoel voor het eigene van Rijsenburg en de ‘waarde’ van het verleden. Zo maakte hij zich sterk voor het behoud van het huis Sparrendaal en de restauratie van de kerk Sint Petrus Banden te Rijsenburg. Uit die laatste actie is in 1975 de stichting Driebergen-Rijsenburg ‘Vroeger en Nu’ geboren. Zijn belangstelling voor – en kennis van – de lokale geschiedenis bracht hij o.m. tot uitdrukking in zijn in 1973 verschenen verzamelbundel ‘Driebergen en Rijsenburg, hoe zij ontstonden en groeiden’.

Hoeveel waardering er bestond voor Harzing blijkt wel uit het feit dat al een maand na zijn overlijden in de gemeenteraad een opmerking werd gemaakt over het bij een voorkomende gelegenheid vernoemen van een straat naar deze markante figuur. Die gelegenheid deed zich niet meteen voor, zodat jaren later ‘Vroeger en Nu’ voorstelde om dan maar het Kloosterlaantje – Harzing ging graag ter kerke in de kapel van het klooster Arca Pacis – om te dopen tot Harzinglaan. Burgemeester Jongeneel repliceerde met de suggestie om het historische Kerkplein naar Harzing te vernoemen. Een faux pas, zo vond ‘Vroeger en Nu’ weer. Enfin, er kwam niets van. in 1986 werd in de Commissie Openbare Werken de vernoeming van Harzing nog eens aangekaart. Er werd een voorzichtig voorzetje gegeven om de Schaepmanlaan op Rijsenburg – waaraan Wim Harzing had gewoond – te veranderen in W. Harzinglaan, waarna de Doctor Schaepmanlaan dan zou kunnen verhuizen naar Park Seminarie. Dat viel gelukkig niet in goede aarde. Eind goed, al goed: de gemeenteraad besloot op 27 januari 1994 om aan een van de twee te bouwen woongebouwen aan het Nijendal de naam van Wim Harzing te hechten.

Overgenomen uit ‘Heg en Steg’ van Dick Steenwijk
Uitgeverij Stichting Kleine Geschiedenis van de Heuvelrug, 2000
isbn 90-6720-236-3