Introductie Engweg Driebergen

  intro  kaart  foto’s  ansichten  monumenten  luchtfoto  woningmarkt

Pas toen rond 1150-1200 het drassige gebied tussen Hoofdstraat en Langbroekerwetering in cultuur werd gebracht, kon er hier op redelijke schaal worden geboerd. Voordien was de beschikbare landbouwgrond ten zuiden van de Hoofdstraat beperkt tot een wat hoger (en dus droger) gelegen akkergebied, dat amper verder strekte dan de tegenwoordige Gooijerdijk. Een ‘eng’ noemde men zo’n akkercomplex. De weg die nu vanaf de Hoofdstraat over de Driebergse eng loopt, werd vroeger wel aangeduid als de Sterkenburgerweg. Een kaart uit 1642, deel uitmakend van het familiearchief Van Rijckevorsel, noemt deze weg als ” … de wech van Driebergen over den engh naar Sterckenborch”. Ook worden de namen Middelweg en Sterkenburger Tiendweg wel aangetroffen. In het spraakgebruik is tenslotte de naam Engweg komen boven drijven.

Als in 1812 de municipale raad van Driebergen een lijst opstelt van wegen die voor het dorp van de grootste betekenis zijn, staat de Engweg na de Hoofdstraat op de tweede plaats. Als volgt omschreven: “De weg gaande door Driebergen na Sterkenburg, Langbroek en Wijk bij Duurstede, begind in het dorp Driebergen, genaamd den Engweg, uitlopende uit de zogenaamde Traaijweg, langs het geweese rechthuis te Driebergen. ” In deze beschrijving liep de Engweg dus uit op de Hoofdstraat tegenover de Traaij en niet, zoals nu, tegenover de Bosstraat. Nog in 1922 stond bij Dennenburg het bord ‘einde bebouwde kom’, gevolgd door een bord ‘verboden voor auto’s’. Pas toen boer Jan van Selm, en met hem de moeder-overste van Arca Pacis, zuster Alphonsa, daartegen sputterden omdat zij op hun adressen niet per auto bereikbaar waren, werden de twee borden 175 meter verder gezet, een paar meter voorbij de boerderij op de hoek van het Kloosterlaantje.

Overgenomen uit ‘Heg en Steg’ van Dick Steenwijk
Uitgeverij Stichting Kleine Geschiedenis van de Heuvelrug, 2000
isbn 90-6720-236-3